14 Mayıs 2013 Salı

KIRMIZI RUGAN AYAKKABILARIM


Nedendir bilinmez, mutluluğun resmi dendiğinde çocukluğumuz ya da çocukluğumuza ait bir şeyler konur masanın üstüne. Bir bisiklet, bir araba, bir bebek. Pahada az, maneviyatta büyük şeyler.

Ben mutluluk deyince rugan ayakkabılarımı hatırlarım. Bilincimin oluştuğu zamana ait hatırladığım, o küçük ayaklarım için alınmış kırmızı rugan ayakkabılarımı. Kokusu burnumda, öyle keskin ki hatırlıyorum. Bir gecemi onunla kucak kucağa geçirdiğim, minik ayaklarım için alınmış o küçük kırmızı ayakkabılar benim yatağımda, başımı koyduğum yastığımda benimle birlikteler.

Annemler odanın ışığını kapatır kapatmaz anlaştığımız gibi çıkmışlardı yatağıma, öpücüklere boğmuştum al al yanaklarını. Fısıltıyla sohbet etmiştik, söz vermiştim onu hiç unutmayacağıma, "kızıma vereceğim seni, o da en az benim kadar sevecek diye söz vermiştim ona." Ayaklarımı içine zorla sığdırmaya çalıştığım günü hatırlıyorum, ne çok yalvarmıştı "yapma canımı acıtıyorsun, yeter artık zorlama!!!, ben de istemiyorum senden ayrılmayı" deyip o parlak ruganında küçük bir çatlak açmıştı, anlamak için çok geç kalmıştım onu ve yorgun düşürmüştüm belliki. Veda zamanıydı artık ve benim onu kaldırma zamanım gelmişti.

Anemin kumaşlarınnın arasından aşırdığım bir paçavraya sarıp, krem rengi bir kutuya hapsettim onu engel olamadığım gözyaşlarımla. Sonra da karyolamın en dip köşesine zamanı geldiğinde çıkarmak üzere iteledim.

Yıllar yılları kovaladı kırmızı rugan ayakkabılarımın üzerine niceleri alındı, o kutusuyla kayboldu anısı taptaze burnumun ara ara titreyen direğinde saklı kaldı.

Sizin çocukluğunuza ait unutamadığınız eşyanız hangisi??

pehito

26 yorum:

  1. Yanıtlar
    1. Abdullah

      Biliyorsun değil mi battaniyesi olmadan uyumayan çocuklar var :) battaniye yok uyku yok!!

      Ne slogan ama :)

      Sil
  2. tahtadan oyuncak beşiğim ve bebeklerim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. elsa

      Bak unutamadıklarım arasında babaannemin yaptığı bez bebek ve sahip olduğum tek barbie bebeğim de var. Bebekler kız çocuklarının oyun dünyasının baş kahramanı değil mi
      :)

      Ama burnumun direğini o kırmızı ayakkabılar sızlatıyor.
      :)

      Sil
  3. Oy oy... kırmızı pabuçlu kız. Benim çocukluğumla ilgili o kadar çok hatırladığım şey varki. Benim de ayakkabıların vardı. Rengarenk, kırmızı, beyaz, siyah bilekten bağlamalı ayakkabılar. Ama benim en çok hatırladığım çiçekli, kelebekli kilotlu çoraplarım, hep tellerini kaçırırdım :) bir de dantelli çoraplarım. En çok da pembe ojemi severdim. Annem sadece özel günlerde, bayramlarda sürerdi tırnağıma. Sonra saklardı. Arardım arardım bulamazdım. Geçen gün o çocukluğumdaki pembe renk gibi oje bulamadım ne güzeldi anne demiştin. Dün çocukluğumun pembe ojesini buldum. Şimdi tırnağıma her sürdüğümde çocukluğumu hatırlatıyor. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anarşi

      Seni kokoş seniiii, daha o zamandan başlamışsın süslenmeye
      :)

      Kelebekli çorabı anladım, dantel çoraba takıldım.
      :)

      Sil
  4. Şebnem Ferah'ın şarkısı geldi aklıma başlığı görünce..

    O günlere ait unutamadığım o kadar çok şey var ki nereden başlasam bilemedim ama en çok Knexlerimi ve düzleştirilmiş demir şişe kapaklarını özlüyorum :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tuxedo

      Çocukken sahip olduğum kırmızı rugan ayakkabılar
      Onlarda senin gibi çok tatlıydılar ama
      Canımı yakardılar, acıtırdılar...

      İlk kez dinledim, teşekkür ediyorum söylediğin için. Şebnem yine döktürmiş.
      :)

      Knexler ha; var mı mimarlığa ilgi. Bir de merak ettim; düzleştirilmiş Demir kapaklarla ne yapıyordun :)

      Sil
  5. hafif topuklu bir çizmem vardı 5 6 yaşlarında yada o dönem bana topuklu geliyordu :) çok net hatırlıyorum annemlerin hayır giyme demesine rağmen temmuzun o sıcağında giyip dışarı çıkmıştım sonra pişman olmuştum tabi :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ece A

      Bir kokoş daha :) o yaşta topuklu çizmelerse, şimdi nasıldır hayal etmesi bile güzel :) heheheh

      Ailemiz bizim için hep doğru olanı istiyorlar ama biz anlamakta hep geç kalıyoruz değil mi??

      :)

      Sil
  6. Yumoş =) yastığım ama ben ona sarılarak uyurdum (=) halen durur =P

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sonsuz

      Senin yalnız uyuyamama ve sarılma ihtiyacın çok eskilerden geliyormuş.

      Şimdi anlaşıldı :) heheheh

      Sil
  7. kırmızı rugan ayakkabılarım. renk renk lastik bileziklerim :) patlayan sakızlar. annemin bir bayram günü babamın bütün maaşıyla kardeşimi ve beni baştan aşağıya giydirmesi ve bana aldığı ilk topuklu ayakkabı :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. GÜZİN İNCE

      Yaaaa sorma, benim de var öyle bir anım. Ceplerindeki son kuruşa kadar harcamışlardı paralarını. Bayram kıyafeti için.

      Senin yorumunu okurken çok duygulandım. Ailelerimiz iyi ki varlar.
      :)

      Sil
  8. ah ben de yeni ayakkabılar alındığında bütün gün pıtı pıtı onlarla gezerdim evin içinde. Sabah uykudan uyandığımda ilk iş yatağın ayak ucunda onlara bakıp kocaman gülümsemek olurdu...
    Unutamadığım eşyam diyebileceğim tek bir şey olmadı ama unutamadığım ''an'' larım fazlasıyla mevcut.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Baykuşun Notları

      Heheheh :) pıtı pıtı gezerdin demeeeek :) ne şekersin :)

      Küçükken küçücük şeyler ne çok mutlu ederdi bizleri. Şimdi maddi o kadar çok şeyin telaşını yaşıyoruz ki, mutluluk neydi unutuyoruz.

      Sevgilerimle
      :)

      Sil
  9. benimde bir kırmızı ayakkabım vardı hiç unutmam, ilk alındığı gün kucağımda yatmıştım.

    Birde olduğu yerde dönen ve şarkı söyleyen bi bebek almıştı babam.Sarı saçları vardı uzun. Oynamaya bile kıyamazdım hiç dokunmazdım. Sonra kardeşim doğdu ve benim kıyıpta elime bile almadığım bebeğimi kırmayı başardı. Çok üzülmüştüm sinir olmuştum kardeşime o zamanlar :)

    İlk hatırladığım bu oldu nedense, pek bi oturmuş demekki içime :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kahve Tadında

      Kızların yorumlarına baksana, biz hep üzerimize alınanı unutmuyoruz. Kadın erkek ayrımı daha o günden başlıyor demek ki :))

      Evet o kardeşler yok mu, ben de giysilerimde yaşadım onu. Uzunca bir vakit aynı evde ve aynı ölçüde olduğumuzdan, özene bezene giydiğim kıyafetlerimi onun üzerinde lekeli görünce çılgına dönerdim. Şimdi yine birlikte olsak da kirleterek giyse :)

      Sevgilerimle
      :)

      Sil
    2. Kesinlikle kızlar daha bi duygusal oluyor. Ama neden erkeklerde olmasın ki, bi oğlum olursa onu çok duyarlı bi çocuk olarak yetiştirecem kadınlara saygılı, duygularını küçümsemeyen, son derece anlayışılı -mümkün müdür acaba?_ :)))

      Ben de aynı durumu yaşadım hep, o benden biraz zayıftı ben onunkileri giyemezdim ama o benimkileri her şekilde giyer, giyeceğim zaman bi köşede kirli bulur delirirdim :)) gerçi hala her bana geldiğinde dolabımı karıştırır gözüne kestirdiğini yalakalıklarla götürür :)) yaş farkı az olunca küçükken çok kavga ediliyor ama büyüyünce de arkadaş gibi oluyorsunuz en güzel yanı bu sanırım :))

      Sil
    3. Kahve Tadında

      Umarım mümkündür.. Öyle ihtiyacımız var ki anlattığın gibi yetişkin erkeklere. Yoksa kızımı kimseye vermeyeceğim :)

      Kardeşinin olması ve üstelik hemcinsin olması gibisi yok, iyi ki varlar canım :)

      Sil
  10. çok çok iyi bu.
    :)
    oyuncak polis arabası.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. deeptone

      Çok çok teşekkür ediyorum
      :))

      Duruyor mu hala
      :)

      Sil
    2. deeptone

      Ne kadar şanslısın, ona her dokunuşun çocukluğuna dokunmak olacak.

      Ben de o kadar yakın olsam :)

      Sil
  11. Çocukken ayakkabılar benim için de çok önemliydi. Yeni ayakkabıların kokusu çok güzel olurdu. Şimdi kızıma aldığım yeni ayakkabılar hiç öyle güzel kokmuyorlar nedense..Bir de mağazada çok beğendiğim kırmızı bir ayakkabının bana uygun numarası yoktu. Ayaklarımı çok sıkmasına rağmen 'yok sıkmıyor' deyip aldırmış ve bir kez bile giyememiştim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Semazen

      Yaa sen de ayakkabıcısın demek :) ben de seninkine benzer bir şey yapmıştım. Üzerime üç beden büyük oduncu gömleği almış büyük büyük giymiştim. Hatta ben sıkılınca annem giymeye başlamıştı. Ne kadar büyük olduğunu sen düşün artık :)

      Sil