9 Şubat 2014 Pazar

BİR ŞANSIM DAHA VAR MI



Görünmez kelepçelerimi çıkarıyorum bileklerimden, beni tutsak eden bedenimi sıyırıyorum üzerimden, çok derinlere bakmam gerek biliyorum.

Alice'in Harikalar Diyarına yaptığı yolculuğun başında ki gibi karanlık bir tünelden yokuş aşağı iniyorum, bazen zamana bazen de dokunduğum başka ruhlara çarpa çarpa. İçimde öyle çok huzursuzluk hissediyorum ki bu yolculukta, her biri zorla elime tutuşturuluyor sanki. Bir yerler yanıyor gibi hissediyorum ama sorsan "neresi" diye, elimi koyup şurası diyebileceğim tek bir yer gösteremem sana. Zaten bu yolculuğumda; derinlerde ki üzeri kat kat örtülmüş ulaşılması zor o yere. 
Öyle hızlı düşüyorum ki, canım daha çok yanmalı diye geçiriyorum içimden. Derin bir nefes alıp açıyorum sağ avucumu, elimde uzun bir filmin küçük bir sahnesi oynuyor. Baş rolünde benim olduğum küçük filmler bunlar. Sevmek için suyun içinden çıkarıp, öpüp tekrar suya bıraktığım turuncu japon balığımın, ertesi gün suyun içinde çırpınırken hissettiklerini görüyorum. Görmüyorum, yaşıyorum. Arada nefessiz kalıyorum, arada çekiyorum ciğerlerime oksijeni, bir yangın hissediyorum içimde sonra bir soğukluk. Sonra başka bir film; kardeşime oynaması için vermediğim kırmızı arabanın onu ne kadar üzdüğünü görüyorum, tek tek kalbini kırdığım arkadaşlarımı, beni ne kadar çok sevdiğini bile bile asla bir daha arkamı dönüp bakmadığım kız arkadaşımı yarı yolda bırakıp evlendiğim günü. Ve o gün hem onun hem de kendi canımı ne çok yaktığımı görüyorum. Yaptığım motorsiklet kazasında engelli olmasına neden olduğum küçük çocuğun gönlünü asla alamadığımı, benden hep gerçek bir özür beklediğini görüyorum. 

Hayatımın en acı anları bir bir avucuma düşüyor ve ben her seferinde bin kez ölüp, bir kez diriliyorum. Bazen bilerek bazen bilmeyerek dokunup başkalarına açtığım yaraları görüyorum. İçime akıtıyorum göz yaşlarımı, bu kez yangınımdan değil, bana değip acıttığım başka ruhlar için dökülüyor göz yaşlarım. Özür diliyorum ama ne zihnimle ne de bedenimle, henüz ulaşamadığım merkezimle. Kendimden de özür diliyorum, o yangınları yaşattığım için kendime. 

Ve birden bir şalter açılıyor gibi "tak" diye bir ses duyuyorum. Elektriği hissediyorum, bir kadın sesi "bitti mi" diyen bir kadının sesini duyuyorum. Ciğerlerimin yandığını ve o yangınla bir bebeğin yüksek sesle ağladığını duyuyorum. Ter içinde, yorgun görünen ama gözlerinde sevgi dolu başka bir ışık gördüğüm bir kadınla göz göze geliyorum. Senin adın "Selin" diyor. Ne diyeceğimi bilemiyorum, konuşmak için ağzımı araladığımda tekrar bir bebeğin daha nazik bir ağlama sesini duyuyorum. O güzel kadının yasemin kokusunu çekip içime her şeyi unutuyorum ve yeniden BAŞLIYORUM!!

pehito
kurgu, hikaye

resim google'dan alıntıdır..

46 yorum:

  1. Pe hito, etkileyici bir hikaye olmuş. Tutsak kalan ruhlarımız bir bedenin içine tıkılmış ve bedenlere acıdan bir libas dikilmiş. Ya çıkaracaksın bu libası çıplak kalacaksın, ya da sonsuza dek üzerinde kalacak. Öyle işte yahu karışık bu ruh beden işleri :) Ama hikaye harika..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hamiyet Akan

      Evet gerçekten karışık, sanırım işin aslı da şu. Neye inanmak istiyorsak ona inanırız, her şey olabilir bu. Doğru olanı da ya bilinç altımızda tutuyoruz ya da henüz öğrenmedik.
      :)
      Bak ben de senin anlatımını çok seviyorum, dilin çok akıcı ve içten, hayatımızdan. Zevkle okuyorum ama arada üzülüyorum.
      Sevgilerimi sunuyorum
      :)

      Sil
    2. Pe hito ben hüznün başkentiyimdir alışığımdır hüzne, sen üzülme e mi? Teşekkür ederim. Benden de sevgiler hemi de kucak dolusu :)

      Sil
    3. Hamiyet Akan

      Sen alışığım diyorsan ve bu senin tarzınsa üzülmem. Bir de ben aslında severim hüzünlü hikayeleri, gerçek olmadığını bilirsem daha keyifli okurum.
      :)
      Şahane şahane, hepsini kabul ediyorum.
      :)

      Sil
  2. güzel yazmışsın pehito ben artık böyle uzun güzel yazamıyorum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sonsuz

      Yeniden yorum bırakmana çok sevindim
      :)
      Ben de senin yazılarına bakınca küçük satır aralarına ne duygular sığdırmış, ben niye yapamıyorum diyorum. Ayrıca ben bir dönem hiç yazamadım, arada eski yazılarımı güncelledim. Oluyor öyle ama geçiyormuş.
      Sakın bizi güzel kaleminden mahrum bırakma.
      Sevgilerimle
      :)

      Sil
  3. İnsan ne kadar silmeye çalışsa da gecen anları bir sekilde hissettikleri ve hissettirdiklerinin ruhsal ağırlığını yaşıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Baharcım

      Ruhumuzun silinemez lekeleri gibi ama ben yine de umut ediyorum. Eminim o ağırlıklar insanlığı bırakacak bir gün ve herkes mutlu yaşayacak.
      :)

      Sil
  4. Geceleri yatağımıza yatıp uykuya dalmakla geçen aradaki zamanı yaşar gibi oldum satırlarını okurken. Affetmeyi, unutmayı arzuladığım çok insan var ama her affettim dediğimde nefretim daha çok artıyor. Ve her seferinde daha çok kızıyorum kendime. Affet rahatla diyorlar ama olmuyor ki. Affetmekle nasıl koparır zincirlerini insan bilmiyorum...

    Bak yine derinden girdin sen yaa, hikaye çok güzel. Selin ismi tanıdık geldi, eski hikayen de de vardı. Sahi devamı gelecek mi onun?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kahve Tadında

      Affetmeyi öğrenmeliyiz canım, bu kendimize de inanılmaz bir yük!! Kendimize yaptığımız en büyük haksızlık.
      Ya sen harikasın, bu başka bir hikaye değil, Selin doğumunu hatırlıyor ve bu ayrıntıyı bir tek sen fark ettin.
      Teşekkür ediyorum.
      :)

      Sil
    2. Umarım bir gün öğreneceğim....
      Gerçekten mii :) Eeee süpermiş o zaman. Şimdi tekrar hikayenin devamı olarak okuyacağım o zaman :) Kendimi tebrik ediyorum ve yeniden anlamlandırarak okuyorum hemen :)

      Sil
    3. Selin doğumunu hatırlıyor derken? Şimdi burda Selin bebeğini doğuryor herhalde. Senin adın Selin demeleri narkozun etkisiyle hatırlayamamış olması mı yoksa bir kaza geçirip hayata o an tekrar bağlanması mı? Ama çok karıştı kafam ve çok merak ediyorumm :))

      Sil
    4. Kahve Tadında

      Gerçekten dikkatine hayran kaldım.
      :)
      Olması gerekende bu değil mi aklın karışmalı ve sonuç bölümünde bütün düğümler çözülmeli. Yazdıkça her şey aydınlanacak. Ve bırakmadım o hikayeyi.
      :)

      Sil
  5. Tekrar sıfırdan başlasak, aynı hataları yapmasak.. ama aynı insanlarla yaşasak yine..
    Herşeyi sıfırlayamasak da, yeniden başlayabiliriz galiba. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Uyuşuk Hayalperest

      Hata yapmamak için belli bir ruhsal olgunluğa gelmemiz gerek, bunun içinde yaptığımız hataları yapmamız. Ilginç bir kısır döngü değil mi
      :)
      Hadi yeniden başlayalım
      :)

      Sil
  6. bir şans daha vardır her zaman; belki birden fazla :)

    YanıtlaSil
  7. Daha önce demiş miydim sana, hatırlamıyorum ama senin bir kitabın olmalı.. Çok güzel bir hikaye yazmışsın. Her cümlesi farklı anıları çağrıştırıyor ve hikayenin içine giriyorsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Özlemcim

      Hatırlamıyorum, bu ilkse de çok hoş. Onur duydum.
      :)

      Sil
  8. yine çok güzel yazmışsın pehitooo
    ayrıca yazını okurken bazı satırlar da hep neyse ki dedim.
    neyse kii benim böyle büyük bir acım ve pişmanlığım yok.
    olan insanlar için de yaşamak çok zor olsa gerek :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslıcım

      Teşekkür ediyorum
      :)
      Öyleyse çok şanslısın, hiç can yakmadan yaşamak ve kendine haksızlık yapmamış olmak müthiş bir şey.
      :)
      Canım sadece bir hikaye işte.
      :)

      Sil
    2. Rica ederim tatlımm :)
      Evet sanırım biraz şanslıyım neyseki en azından bu konuda. Çünkü düşünmeden hareket etmem söz konusu insanlarsa tabii. Kendi yaptığım ama yapmasaydım dediğim şeyler tabisi var ama acıcık bisiii :) Hem onlar içinde yapmasaydım öğrenemezdim diyorum.
      Hikaye olduğunu biliyorum ama gerçekte de var ki böyle şeyler pehito :(

      Sil
    3. Aslıcım

      Ben de o mantık mantık diyen insanlardanım.
      :)
      Evet hem de neler var ama herkes yaptıklarından meshuldür. Önemli olan aynı hatayı tekrar tekrar yapmamak öyle değil mi canım
      Sevgilerimle
      :)

      Sil
    4. mantık mantık diyen insanları ne çok kıskanırım ben öyle (:

      evet haklı olabilirsin ama ben insanların tek başlarına hatalı olduğunu da düşünmüyorum bazen.
      neysee bu konu uzar :)

      benden de kocaman sevgiler :)

      Sil
    5. Aslıcım

      Sen de düşünmeden hareket etmeyenlerdensin, kıskanacak bir şey yok öyleyse
      :)
      Öptüüüüüm
      :)

      Sil
    6. aa ben mi??? hiç huyum değil (:
      ben sadece diğer insanlarla ilgili konularda mantıklı olurum ama kendi hayatımda beni her zaman kalbim yönetir ne yazık kiiii
      :)
      ohh kocaman bir öpücük oleeyy :)

      Sil
    7. Aslıcım

      Duygularımızla hareket etmenin nesi kötü ki!!
      :)
      Heheheh
      :)

      Sil
    8. aaa ne demek nesi kötü balımm.
      çok üzülüyorsun kii sonraa ;)
      hhehee :)

      Sil
  9. Ne guzel olmus pe hito yazmak yazabilmek hele boyle yazmak ne guzel bir yetenek:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şımarımtırak Çikolata

      Bak şımarırım ama :) rol çalıyorum senden :)

      Sil
  10. bi de bana mikemmel diyosun yaa ironi mi yapıyosuun sen pehii. sensin o tımım mı :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. E.

      Sen çok iyi bir yazarsın. Hayır ironi yapmıyorum tabiki de
      :)
      Ben de olayım sen de ol! Olmaz mı
      :)

      Sil
  11. Merhabalar.

    İkinci bir şans her zaman olmuyor. Genellikle insanların karşısına sadece bir kere çıktığına inanıyorum. Onu da görebilen yakalıyor, göremeyen kaçırıyor.

    Hikayenizdeki kurgu ve içsel anlatımlar çok derin ve etkileyiciydi. Kalemine ve yüreğine sağlıklar dilerim.

    Selam ve dualarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Recep Altun

      Merhaba
      :)
      Ben de bu güzel yorumunuz için teşekkür ediyorum.
      Sevgilerimle
      :)

      Sil
  12. En güzeli de bu bence: YENİDEN BAŞLAMAK. Bütün korkularımı alıp götüren şey. Yüreğine sağlık, döktürmüşsün yine ve ne çok özlemişim yazılarını..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eda'm

      Ben de senin güzel yorumlarını özledim canım.
      :)
      Sen hep yeniden başlama fırsatı bulanlardansın. Çok şanslısın.
      :)

      Sil
  13. ama bak burnum sızladu bunu okurken. özellikle kırmızı arabalı bölümde. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. deeptone

      ayy sızlamasın yaa..
      yoksa yakaladım mı seni hikayenin o bölümünde
      :)

      Sil
  14. Cok etkileyici olmus, Sanirim neye inanmak istiyorsak ona inaniyoruz, keske hepimiz inanabilsek...
    En guzeli yeniden baslamak, baslayabilmek. Cok guzel bitmis. Evet katiliyorum en guzeli bu, her ne kadar bazen yeniden baslayacak gucumuz olmasada
    off bu aksam pek bu kararmsarim kusuruma bakma su kedicikle ilgili seyleri okudum. Gozlerim dolu dolu senin yazina gectim, toparlanamadim, uzatmadan gideyim
    Sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aner

      Teşekkür ediyorum.
      :)
      Aynen öyle neye inanmak istersek ona, hepimizin inandığı bir şeyler muhakkak var. İnançsızlık bile bir inanma biçimi değil mi
      :)
      Umarım hepimizin içinde yeniden başlayacak güç olur ve olmalı da.
      :)
      kedicikli şey? sanırım bir şey kaçırdım.
      Uzatabilirsin, bence çok samimi şeyler yazmışsın.
      :)
      Geldiğin için teşekkür ediyorum.
      Benden de kucak dolusu sevgiler..
      :)

      Sil
  15. hep bir sonraki,bir sonraki şansı isteyip dururuz..
    ve o 'bir şans daha'lar da olmasa inan bu hayat yaşanılmazdı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şeyhmus Pamuk

      Hep
      :)
      Aynı ciddi hatayı tekrlamadıktan sonra her şey çok olağan. Sonuçta hatalar da bizim için.

      Sil
  16. Cok etkileyici olmus bu kurguda birseyler var bnden icime oturdu yorgunlugumu hatirlatti yeniden baslamak icin hic hal guc bulamadigim oylece biraktigim ama umut dololugunu seviyorum hikayelerindeki :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayattan Payetler

      Hepimizin öyle anları oluyor, yorgun bitmiş tükenmiş hissettiği ama hep yeniden başlamak için bir sebep olmalı ve başlangıç için gücümüz.
      :)

      Sil