Bugün öyle yüksekten baktım ki yer yüzüne, her şey minicik görünüyordu. Binalar bir maket gibi, oyuncak küçük legolar sanki. İnsanlar birer nokta. Noktadan tek farkları hareketli oluşları. Her şey öyle küçük ki yukarıdan bakınca. İçindeyken kocaman görünen her şey; acılar, neşeler, nefretler, aşklar, binalar, insanlar. O an şunu düşündüm bazen içinde bulunduğumuz ve bizi rahatsız eden her duygunun içinden çıkıp yukarıdan bakmalı belki…
#deneme
Ah nasıl özlemişim seni okumayı...
YanıtlaSilDimi? İçinde olduğumuzda sıkışıp kalıyor hiç kurtulamayacak gibi hissediyoruz bazı şeyleri ama geçip gittikten sonra da hadi be bunun için miydi diyoruz...
Keşke o an sıkışıp kalmak yerine içinden çıkıp uzaktan bakmayı bir başarabilsek...
Böyle karşılanmak inanılmaz güzel hissettirdi. Bende senin yorumlarını özlemişim. :)
YanıtlaSilBu farkındalığa ulaşman beni çok mutlu etti. Yine geleceğim bloğuna sende gele
Sevgilerimle
pehito
Her zaman gelirim. Hep de beklerim.
SilSevgiler ~~
o kadar yüksekten bakmak zor amanin :)
YanıtlaSil