Nedendir bilinmez, mutluluğun resmi dendiğinde çocukluğumuz ya da çocukluğumuza ait bir şeyler konur masanın üstüne. Bir bisiklet, bir araba, bir bebek. Pahada az, maneviyatta büyük şeyler.
Ben mutluluk deyince rugan ayakkabılarımı hatırlarım. Bilincimin oluştuğu zamana ait hatırladığım, o küçük ayaklarım için alınmış kırmızı rugan ayakkabılarımı. Kokusu burnumda, öyle keskin ki hatırlıyorum. Bir gecemi onunla kucak kucağa geçirdiğim, minik ayaklarım için alınmış o küçük kırmızı ayakkabılar benim yatağımda, başımı koyduğum yastığımda benimle birlikteler.
Annemler odanın ışığını kapatır kapatmaz anlaştığımız gibi çıkmışlardı yatağıma, öpücüklere boğmuştum al al yanaklarını. Fısıltıyla sohbet etmiştik, söz vermiştim onu hiç unutmayacağıma, "kızıma vereceğim seni, o da en az benim kadar sevecek diye söz vermiştim ona." Ayaklarımı içine zorla sığdırmaya çalıştığım günü hatırlıyorum, ne çok yalvarmıştı "yapma canımı acıtıyorsun, yeter artık zorlama!!!, ben de istemiyorum senden ayrılmayı" deyip o parlak ruganında küçük bir çatlak açmıştı, anlamak için çok geç kalmıştım onu ve yorgun düşürmüştüm belliki. Veda zamanıydı artık ve benim onu kaldırma zamanım gelmişti.
Anemin kumaşlarınnın arasından aşırdığım bir paçavraya sarıp, krem rengi bir kutuya hapsettim onu engel olamadığım gözyaşlarımla. Sonra da karyolamın en dip köşesine zamanı geldiğinde çıkarmak üzere iteledim.
Yıllar yılları kovaladı kırmızı rugan ayakkabılarımın üzerine niceleri alındı, o kutusuyla kayboldu anısı taptaze burnumun ara ara titreyen direğinde saklı kaldı.
Sizin çocukluğunuza ait unutamadığınız eşyanız hangisi??
pehito
Battaniyem ve legolarım...
YanıtlaSilAbdullah
SilBiliyorsun değil mi battaniyesi olmadan uyumayan çocuklar var :) battaniye yok uyku yok!!
Ne slogan ama :)
tahtadan oyuncak beşiğim ve bebeklerim:)
YanıtlaSilelsa
SilBak unutamadıklarım arasında babaannemin yaptığı bez bebek ve sahip olduğum tek barbie bebeğim de var. Bebekler kız çocuklarının oyun dünyasının baş kahramanı değil mi
:)
Ama burnumun direğini o kırmızı ayakkabılar sızlatıyor.
:)
Oy oy... kırmızı pabuçlu kız. Benim çocukluğumla ilgili o kadar çok hatırladığım şey varki. Benim de ayakkabıların vardı. Rengarenk, kırmızı, beyaz, siyah bilekten bağlamalı ayakkabılar. Ama benim en çok hatırladığım çiçekli, kelebekli kilotlu çoraplarım, hep tellerini kaçırırdım :) bir de dantelli çoraplarım. En çok da pembe ojemi severdim. Annem sadece özel günlerde, bayramlarda sürerdi tırnağıma. Sonra saklardı. Arardım arardım bulamazdım. Geçen gün o çocukluğumdaki pembe renk gibi oje bulamadım ne güzeldi anne demiştin. Dün çocukluğumun pembe ojesini buldum. Şimdi tırnağıma her sürdüğümde çocukluğumu hatırlatıyor. :D
YanıtlaSilAnarşi
SilSeni kokoş seniiii, daha o zamandan başlamışsın süslenmeye
:)
Kelebekli çorabı anladım, dantel çoraba takıldım.
:)
Şebnem Ferah'ın şarkısı geldi aklıma başlığı görünce..
YanıtlaSilO günlere ait unutamadığım o kadar çok şey var ki nereden başlasam bilemedim ama en çok Knexlerimi ve düzleştirilmiş demir şişe kapaklarını özlüyorum :D
Tuxedo
SilÇocukken sahip olduğum kırmızı rugan ayakkabılar
Onlarda senin gibi çok tatlıydılar ama
Canımı yakardılar, acıtırdılar...
İlk kez dinledim, teşekkür ediyorum söylediğin için. Şebnem yine döktürmiş.
:)
Knexler ha; var mı mimarlığa ilgi. Bir de merak ettim; düzleştirilmiş Demir kapaklarla ne yapıyordun :)
hafif topuklu bir çizmem vardı 5 6 yaşlarında yada o dönem bana topuklu geliyordu :) çok net hatırlıyorum annemlerin hayır giyme demesine rağmen temmuzun o sıcağında giyip dışarı çıkmıştım sonra pişman olmuştum tabi :D
YanıtlaSilEce A
SilBir kokoş daha :) o yaşta topuklu çizmelerse, şimdi nasıldır hayal etmesi bile güzel :) heheheh
Ailemiz bizim için hep doğru olanı istiyorlar ama biz anlamakta hep geç kalıyoruz değil mi??
:)
Yumoş =) yastığım ama ben ona sarılarak uyurdum (=) halen durur =P
YanıtlaSilSonsuz
SilSenin yalnız uyuyamama ve sarılma ihtiyacın çok eskilerden geliyormuş.
Şimdi anlaşıldı :) heheheh
kırmızı rugan ayakkabılarım. renk renk lastik bileziklerim :) patlayan sakızlar. annemin bir bayram günü babamın bütün maaşıyla kardeşimi ve beni baştan aşağıya giydirmesi ve bana aldığı ilk topuklu ayakkabı :)
YanıtlaSilGÜZİN İNCE
SilYaaaa sorma, benim de var öyle bir anım. Ceplerindeki son kuruşa kadar harcamışlardı paralarını. Bayram kıyafeti için.
Senin yorumunu okurken çok duygulandım. Ailelerimiz iyi ki varlar.
:)
ah ben de yeni ayakkabılar alındığında bütün gün pıtı pıtı onlarla gezerdim evin içinde. Sabah uykudan uyandığımda ilk iş yatağın ayak ucunda onlara bakıp kocaman gülümsemek olurdu...
YanıtlaSilUnutamadığım eşyam diyebileceğim tek bir şey olmadı ama unutamadığım ''an'' larım fazlasıyla mevcut.
Baykuşun Notları
SilHeheheh :) pıtı pıtı gezerdin demeeeek :) ne şekersin :)
Küçükken küçücük şeyler ne çok mutlu ederdi bizleri. Şimdi maddi o kadar çok şeyin telaşını yaşıyoruz ki, mutluluk neydi unutuyoruz.
Sevgilerimle
:)
benimde bir kırmızı ayakkabım vardı hiç unutmam, ilk alındığı gün kucağımda yatmıştım.
YanıtlaSilBirde olduğu yerde dönen ve şarkı söyleyen bi bebek almıştı babam.Sarı saçları vardı uzun. Oynamaya bile kıyamazdım hiç dokunmazdım. Sonra kardeşim doğdu ve benim kıyıpta elime bile almadığım bebeğimi kırmayı başardı. Çok üzülmüştüm sinir olmuştum kardeşime o zamanlar :)
İlk hatırladığım bu oldu nedense, pek bi oturmuş demekki içime :)
Kahve Tadında
SilKızların yorumlarına baksana, biz hep üzerimize alınanı unutmuyoruz. Kadın erkek ayrımı daha o günden başlıyor demek ki :))
Evet o kardeşler yok mu, ben de giysilerimde yaşadım onu. Uzunca bir vakit aynı evde ve aynı ölçüde olduğumuzdan, özene bezene giydiğim kıyafetlerimi onun üzerinde lekeli görünce çılgına dönerdim. Şimdi yine birlikte olsak da kirleterek giyse :)
Sevgilerimle
:)
Kesinlikle kızlar daha bi duygusal oluyor. Ama neden erkeklerde olmasın ki, bi oğlum olursa onu çok duyarlı bi çocuk olarak yetiştirecem kadınlara saygılı, duygularını küçümsemeyen, son derece anlayışılı -mümkün müdür acaba?_ :)))
SilBen de aynı durumu yaşadım hep, o benden biraz zayıftı ben onunkileri giyemezdim ama o benimkileri her şekilde giyer, giyeceğim zaman bi köşede kirli bulur delirirdim :)) gerçi hala her bana geldiğinde dolabımı karıştırır gözüne kestirdiğini yalakalıklarla götürür :)) yaş farkı az olunca küçükken çok kavga ediliyor ama büyüyünce de arkadaş gibi oluyorsunuz en güzel yanı bu sanırım :))
Kahve Tadında
SilUmarım mümkündür.. Öyle ihtiyacımız var ki anlattığın gibi yetişkin erkeklere. Yoksa kızımı kimseye vermeyeceğim :)
Kardeşinin olması ve üstelik hemcinsin olması gibisi yok, iyi ki varlar canım :)
çok çok iyi bu.
YanıtlaSil:)
oyuncak polis arabası.
:)
deeptone
SilÇok çok teşekkür ediyorum
:))
Duruyor mu hala
:)
hı hı.
Sil:)
deeptone
SilNe kadar şanslısın, ona her dokunuşun çocukluğuna dokunmak olacak.
Ben de o kadar yakın olsam :)
Çocukken ayakkabılar benim için de çok önemliydi. Yeni ayakkabıların kokusu çok güzel olurdu. Şimdi kızıma aldığım yeni ayakkabılar hiç öyle güzel kokmuyorlar nedense..Bir de mağazada çok beğendiğim kırmızı bir ayakkabının bana uygun numarası yoktu. Ayaklarımı çok sıkmasına rağmen 'yok sıkmıyor' deyip aldırmış ve bir kez bile giyememiştim :)
YanıtlaSilSemazen
SilYaa sen de ayakkabıcısın demek :) ben de seninkine benzer bir şey yapmıştım. Üzerime üç beden büyük oduncu gömleği almış büyük büyük giymiştim. Hatta ben sıkılınca annem giymeye başlamıştı. Ne kadar büyük olduğunu sen düşün artık :)