ÖZGÜR RUH KARDAN ADAM

kardan adam

Hoooop yuvarlanıyorum, ne kadar küçük başladım hayata. Yuvarlana yuvarlana büyümek bu olsa gerek :) Önce küçük bir el hissettim bedenimde, giderek büyüyorum, büyüdükçe bedenimdeki minik ellerin sayısı artıyordu. Öyle nazik dokunuyorlar ki bedenime.

Bir süre sonra sabitlediler beni, üzerime iki top eklediler hareketleri hissediyorum ve büyüyorum. İki kömür gözüm oldu, mutlu kahkahalar atan çocukları gördüm, havuç burnum masumiyetin kokusunu getirdi bana. Şimdi boynumda yeşil atkım eskisinden daha sıcağım ve kollarımda yapıştı bedenime kim tutar beni sevgiyle sarılmamam için söyle. Kömürden ağzım, ben de konuşabilir miyim onlarla dedirtti bana, sonra gülümseyen ağzımdan değil ama aktı içimden çocuklara gerçek dünya.


K.A- Tek endişem güneşin beni eritmesi,

Ç- O zaman da buharlaşıp gökyüzüne karışır, bulut olup, devr_i alem yaparsın. :)

K.A- Varlığın hiç kaybolmaz mı diyorsun çocuk:) İstiyor muyum ebediyet?

Ç- Seni bilmem ama benim bedenim hayır, ruhum evet diyor ebediyete.

K.A- Öyleyse herşey olması gerektiği gibi, bedenin gittiğinde, ruhum ebediyete doğru yol alacak :)

Ç- İşte en güzel son ya da başlangıç. Düşündüm de kardan adam; aydınlık_gece, son_başlangıç, kadın_erkek, siyah_beyaz birbirini tamamlayan, ne kadar çok tezat var şu hayatta :)

K.A- Biri olmazsa diğerinin olamadığı, birbirine muhtaç ne çok tezat. Varlığımızı tamamlamak için hep zıttımıza muhtacız. O zaman güneşten korkmak niye, o beni eritecek, su olacağım. Sonra buhar, sonra bulut ama bir gün yine kar olup yağacağım.

Mutlu çocukların ellerinde can bulup, yeniden döneceğim özüme ama hiç bir zaman gerçekten yok olmayacağım ve her seferinde; kardan adam kimliğimle çocukların şen kahkahalarına neden olacağım.

Bundan daha değerli ne var ki şu ömrümde, bir insanın gözündeki gülümseme bir ömre değer ve o gülümsemeyi gördüğümde anlayacağımki görevimi tamamlamış ÖZGÜR bir RUH olarak gideceğim ebediyete.

  

Yazan: pehito

      Ç:  Eda Mutlu