ÖLÜMDEN ÖNCE HİÇBİR ŞEY SON DEĞİL...

yeniden başlamak

Sezen söylüyor "Vay yine mi keder, ama artık yeter..." ailemi kaybedeli üç ay oldu. Hatırlamak istemediğim o feci kazada; bir kardeşimi, annemi, babamı ve sağ elimde ki bir parmağımı kaybettim. Ailemin yokluğunu fark ettiğim anda nasıl bir karanlık çökmüştü bedenime, varlığın ne olduğunu unuttuğum ne büyük bir yokluğun içine düşmüştüm..

Öyle ki; kaybolmak neymiş öğreten bir karanlıktı, çıplak bedenime giydiğim. Öyle bir sessizlik ki, kulaklarımı sağır eden.


Hastahane de, benim için değerli ne kaldı derken; nişan yüzüğümün olduğu parmağıma baktım, artık yerinde olmayan parmağıma. Yüzük duruyor ama yanımda ki konsolun üzerinde, karşımda o yüzüğü bana veren adam.

Gözleri yaşlı, avuçlarının arasına almış elimi. O an gözlerimi araladığım hayata aynı anda yummak istedim gözlerimi. Doktorun sesini duydum bir yılan tıslaması kadar sessiz ve itici. "Kendine geliyor, artık riskli dönem bitmiştir." dedi ve odayı terk etti.

Yaşlı gözlerin sahibi o adamın dolgun dudaklarından iki kelime dökülüverdi. "Hoş geldin" Gülümsemek istedim ama dudağımın kenarına atılan dikişlerin acısı, buna izin vermedi. Kapıda bir kadın gördüm, genç güzel bir kadın, suratında sonsuz bir memnuniyetsizlik, bırakın da gidelim artık der gibi.

Gözlerimle kapıyı işaret ettiğimde, Mine diye girilen cümlenin devamına, kulaklarım isyan etti.

-Mine kapıdaki kadın benim sevgilim, şu an bizim çocuğumuza hamile. Onu bırakamam. Üzgünüm bu ilişki bizim nişandan bir ay önce başladı. Engel olamadığım, karşı konulamaz bir çekimle. Biliyorsun ben sorumluluk sahibi biriyim, onu bize ait bir bebekle yalnız bırakamam. Ona bunu yapamam.

Allah'ım sanki bugün hava ne kadar güneşli der gibi, kolayca söyledi bunları..

-Ona bunu yapamazsın öyle mi, sorumluluk sahibisin öyle mi? Ya sen DELİRDİN Mİİİİİ!!!! Seninle nişanlanmadan önce diyorsun, bütün bunları ben her şeyimi kaybetmişken diyorsun, sen ne dediğinin BİLİYOR MUSUUUUNNN!!!!

Git DEFOL!!! git, sen hiçbir şey değilsin, sen hayatıma giren en büyük HATASIN... Atlatacağım bütün bunları atlatacağım, güçleneceğim, yanlışlarımdan ders çıkaracağım, bir daha senin gibi birini hayatıma sokmayacağım...DEFOOOOLLL!!!!!

Bu acıyla ancak ölünebilir, yaşanamazdı ve ben o kadar güçlü değildim ama her şeye rağmen denemeliydim, kafamı kapıdan çıkarmam çok uzun zaman aldı. İlk sokağa çıktığımda herkes yaralarıma ve artık ben de olmayan parmağıma bakıyor gibi geliyordu ama ben inadına her gün başımı biraz daha yukarı kaldırarak yürüyordum.

Bildiğim tüm kişisel gelişim kurslarına yazıldım, her eğitimden sonra biraz daha kolay geldi yaşamak bana. Eskiden on parmak kullanırdım ama şimdi dokuz parmağımla da aynılarını yapabiliyorum. Daha azla, aynı işleri yapabiliyordum. Bir süre sonra anladım ki hayatımdan gidenler zaten bana hiçbir zaman ait olmamışlar.

Şimdi yine aynı şarkı. Sezen diyor ki "Vay yine mi keder ama artık yeter" Evet Sezen'im yine keder ama belki de daha da güçlenmemiz için yaşanır olmuş kederler.

Ayaklarım sağlam basıyor yere, bedenim dik. Tüm eksikliklerimle beni sevenlerle başladığım yeni hayatımda, Tanrı'ya sığınmış ben, artık biliyorum; ÖLÜMDEN ÖNCE HİÇBİR ŞEY SON DEĞİL...

pehito