DÜŞÜNÜYORUM ÖYLEYSE VARIM

düşünüyorum öyleyse varım

Düşüncelerin hepsi bir taaruz peşinde gibi ön belleğimden, arkalara doğru hareket ediyorlar. Tabi bunlar yeni yeni gelenler bir de bilinçaltımda biriktirdiklerim var, onlar da az değiller. Görmüşler BEYİN taaruz altında bilinçaltım da hiç zaman kaybetmeden ALLAH ALLAH nidalarıyla koşarak geliyorlar...

Yetişmek mümkün değil onlara, "hangisine cevap versem de aklımdan biraz uzaklara itsem" le cebelleşip duruyorum. Bazıları yazı olup dökülüyor beyaz sayfalara, bazıları rüyalarıma gelip beni orada da bırakmıyor, bazıları gün içinde neye sarılırsam sarılayım, sarıldığım şeyleri benimle kucaklıyorlar.
Hatırlarım küçüktüm; karanlık bir odada yapayalnız kalmıştım, nedenini hatırlamıyorum. Hissettiğim şey kaslarımın hepsini hareketsiz kılacak KORKUydu. İşte bir tek o gün, aklımda ne varsa uçtu gitti. Korku, bütün kaslarımı ele geçirdiği gibi, beyin kaslarımı da avuçlarının arasına almıştı.

descartes

O gün korkuyla birlikte öyle bir haz yaşamıştım ki; hafızamda ki her şeyin kayboluşu... İşte bunun tadı, inanın başka hiçbir şeyde yok. Şimdi bana beni avutacak bir şey gerek. Aklımdaki sonsuz düşüncelerin varlığını kabul edecek bir şey. Evet bu normal dedirtecek cinsten bir şey.

İnsanız, varız biz varsak düşüncelerimiz de var olmak zorunda. O zaman geriye beni avutacak tek şey kalıyor; Descartes'in dediği gibi DÜŞÜNÜYORUM ÖYLEYSE VARIM.

pehito