hiçbiryerde

Kitabın adına baktığınızda aidiyetsizlik duygusuna kapılıyor insan. Kitabı okuduğunuzda ise aksine aidiyet duygunuz artıyor. Her şey birbiriyle ilişkili ve her şey birbirine ait gibi hissediyorsunuz. En önemlisi zıtlıkların birbirini nasıl çektiğini. Önce kitabın kahramanları Deniz'i, Yağmur'u, Rüzgar'ı, Gece'yi, Gündüz'ü ilk anlamlarıyla okuyorsunuz sonra her birinin bir kişiliği oluyor ve canlandırıyor onları yazar. Her biri elbiselerini giyiniyor hayal dünyanızda ve insan sormadan edemiyor "biz mi yarattık doğayı yoksa onlar mı yarattı insanları?"

Kitabın kapağında kitabın adını da tamamlayan ve yazarın arkadaşı Hasan Erdemir'e ait Kralın Kalesi isimli bir resim bulunmakta. Bence bu resim hikayenin başladığı yer bile olabilir. Morisse'in Meyhanesi.

Ve işte kitaptan sevdiğim bir kaç alıntı ve bir de güzel şiir;

"Yapılacak en iyi şey çoğunlukla içmekti. İçmek seni sen olmaya yaklaştırırken seni sen olmaktan alıkoyardı. Öfken susardı, sesin parıldardı"

"Uzun bir yolculuğun bana öğrettiği; dursan, hareket etmesen ya da dünyanın etrafını defalarca dolaşsan da değiştirebileceğin tek şey ağzından henüz çıkmamış olanlardan başka hiçbir şey değil."

"Bir karagöz balığının gözünden baktı sahile

Sonra yolcu yolunda gerek dedi

ve bindi otobüse

yeni acılarda Denize girenlere baktı

bir gün evvel bana benzeyen Denizde yüzüyordu

sıcak yerini serinliğe bıraktı düşünde

muavin su ister misin dedi

teşekkür etti ama susamıştı

zeytin ağaçları romatizmadan kargacık burgacıktı

ve yol boyunca filozofları düşündü bu sahilde yaşamış

gözlerini kapadı otobüsün hareket ettiği Kasaba'ya

döndü

sahilde bir bira ısmarladı kendine

muavin bilet dedi ve ekledi nereye

ne zor soru bu ve ne kadar kolay sorulan

soğuk kuyu...

Acıkan ellerinde ki sessizliği sırt çantasına koydu

ve yolculuğun Filistin askısında gülümsedi sebepsiz

aklına gideceği ve gidemeyeceği yerler geldi

bir su şişesi yere düştü

gözlüğünü düzeltti

otobüs durdu

muavin soğuk kuyu da inecekler kalmasın dedi

yolculuk bitti

Hakan Kiper"

"Bir hayal dünyasını seviyorum ben. Her anını sonum gibi yaşamayı seviyorum. Toz duman kaplı bu pusu bu yanılsamayı seviyorum"

Kocali 6. Kitap Fuarında tanıştım kitabın yazarıyla. Kısa bir sohbetimiz oldu. Yazacaklarım sohbetimizden alıntıdır ve belki sizleri yazara biraz daha yakınlaştırır.

Ben: Hiç bloğunuz oldu mu?

Hakan Kiper: 2004'de başladım blog yazmaya, dört bloğum oldu.

Ben: Ne kadar çok

Hakan Kiper: Karakterler öldü bloglar kapandı ve yenisi açıldı. 

Ben: Sizin için yazmak ne ifade ediyor?

Hakan Kiper: Belki çok klasik olacak yanıtım ama benim için yazmak "nefes almak" gibi.

Teşekkür ediyorum sohbet için kendisine buradan da. Yazarın ilk kitabı "hiçbiryerde" İzmir'de ki ZEUS KİTAPEVİ tarafından yayımlandı. Takip etmek isteyenler Facebook hiçbiryerde sayfasından ya da Twitter @hakankiper adreslerinden takip edebilirler.

Hakan Kiper'e çıktığı bu yolda başarılar diliyorum.

KİTAP:         hiçbiryerde

YAZAR:       HAKAN KİPER

YAYINEVİ: ZEUS KİTAPEVİ

pehito