ARKANI DÖNME (9. bölüm)

İlk kez okuyacaksan BURADAN başla.

Oyuncaklarımla oynamayı, onların neden yapıldığını anlamaya çalışırken bırakmıştım. Bir dönemim nereden geldiğimize o kadar takılmış geçti ki, o dönem ki hayatım hep başka bir boyutta geçti. Her şeyin içinde kendimi arıyordum, kendi içimde benden izler bulamayınca kafamı başka şeylere çevirmeye başladım. Elimin dokunduğu ama en önemlisi ruhuma dokunan şeylere baktım içinde az biraz ben var mıyım diye.
Emindim bir yanım eksik gidiyordum ve öyle kararlıydım ki eksik parçamı tamamlayıp yoluma devam etmeye ve işte O'nu o günlerden birinde tanıdım.

Sırlar Dosyası: 2. gün

O dediği kimdi, neden bu güne kadar haberdar değildim O'ndan. Daha fazla devam edemeyecektim. El bilgisayarını, Selin'in "değil, değil, bu hiç değil" deyip aralarındaki farkın ne olduğunu hiçbir zaman anlayamayacağım ama onun çocuk gibi neşelenerek aldığı "evet, kesinlikle burada durmalı" dediği ve kahverengi duvarın önüne koyduğumuz krem rengi ketenle kaplanmış chester kanepeye bırakıp, mutfağa gittim.

Annem Kayra'ya yemek yedirmek için tüm oyuncakları masanın üzerine dökmüş, işe yaramayacağını anladığında da mavi küçük bir kaseye su doldurmuştu. Kayra'nın, elini kaseye sokup tüm mutfakla birlikte kendini de ıslatmasına izin vermiş, çaresizce ağzına bir kaşık çorba verebilmek için uğraşıyordu.

Bir an azmine hayranlıkla baktım ama "Selin burada olsa, asla böyle bir şeye izin vermezdi" demekten de kendimi alamadım. İstemsizce, bir anda çıkmıştı ağzımdan kelimeler. Annem çaresizce iç geçirdi ve yüzüne ona ait olmayan bir tebessüm yerleştirmeyi başardı.

-Sana da çorba vermemi ister misin?
-Hayır anne, bir kaç telefon görüşmesi yapmam gerek.
-Kiminle?
Aslında umurunda olmadığını biliyordum ama hayatın neresinde olduğumu merak ettiğini de. Bu soru da bu yüzden sorulmuştu.
-Önce yayın evini arayıp, romanın gecikeceğini söyleyeceğim. Sonra da doktoru arayacağım.
İşte tam o an, yüzünde ki emanet gülümseme yerini kaygılı gözlere bıraktı.
-Ne doktoru?
-Selin'in doktoru, Sinem Hanım.
Eminim o an bana yüzlerce soru sorabilir, tıpkı çocukluğumda ki gibi ifademi alabilirdi ama yapmadı. "Tamam canım." dedi ve zor görevine geri döndü. Kayra o bir kaç cümlelik arayı oldukça iyi değerlendirmiş bir kase suyu yere boşaltmıştı. Annem sanki hiçbir şey olmamış gibi kaseyi yeniden suyla doldurup "uçak geliyoooooor" dediğinde, ben mutfaktan çıktım.

Çoğu zaman çalışmak için bazen de Selin ve Kayra'dan kendime kaçtığım anlarda duvarı ve mobilyaları bembeyaz, evde kendi zevkime göre döşenmiş tek yer olan çalışma odama girdim. O'nu düşündüm. Selin'in hayatına girmiş, benim haberdar olmadığım O'nu. Yayın evini arayıp gecikmeyi bildirdim ve Sinem Hanım'ın numarasını tuşlayıp, her zaman beşe kadar sayıp kapadığım arama sesinin ilkini duydum. 1-2-3-4-...

9.bölüm sonu
pehito
kurgu,hikaye