ARKANI DÖNME (8. BÖLÜM)

İlk kez okuyacaksan BURADAN başla :)

On bir bilemedin on iki yaşındayım. Yazlıktayım, hava kararmış, hafif çiseleyen yağmur tenimi gıdıklar gibi üzerime yağıyor. Dalgalar, onları terbiye etmek ister gibi, tüm sivriliğini törpülemek ister gibi, kayalara çarpıp çarpıp usanmadan geri dönüyor. Bense cılız bedenimle kayalıkların ucuna kadar inip dalgaları izliyorum. Karanlık, hem de çok karanlık. Sahili aydınlatan tek şey; ayın cılız ışığı.

Sanki benim dışımda bir güç oraya bir figür yapmış beni, "bak bakalım bu dalgaların arasında ne bulacaksın" der gibi, hareketsiz, öyle duruyorum. Zaman durmuş, içimde hareket eden bir şey yok gibi. Hani şimdilerde pek moda "anı yakalayın, anda kalın" işte öyle bir şeydi yaşadığım. Ben duruyordum ve her şey benimle duruyordu sanki. 

Önce dalgaya baktım, ne istiyor kayalardan dedim. Kaya öyle hareketsizdi ki, niye gelip gelip taciz ediyordu onu. Belki de bir güç gösterisiydi yaptığı. Belki deniz kudurmasa, kaya arsız davranıp her yerini kaplardı. Onu o hale getiren denizin azgınlığıydı belki. 

Emin olmak için ne kadar büyümeliydim, onu düşündüm. Nerede, ne zaman büyüyecektim. Bu gece vücudumu terbiye etmek için akan sıcak kan mıydı beni büyütecek olan. Her ay, başa çıkmak zorunda kalacağım o şey miydi. Bedenimin azgın dalgaları o muydu. Bedenim nereye nasıl gidecek o mu belirleyecekti.

Sonra hiçbir şey getirmeden aklıma izlemek daha keyifli diye düşündüm. Zaten düşünmek için çok zamanım vardı. Tam o an bir şey oldu, boşluktaymışım gibi hissettim, ayaklarım yere basmıyor gibi. İçime benden habersiz benim dışımda bir şeyler girmiş gibi. Ruhum ikiye katlanmış gibi hissettim ve yer çekimine karşı koymadan, gözümden iki damla yaş indi yanaklarıma usul usul.

Ben ben değilmişim gibi hissettim, hayat tek elimde değil gibi. Ailemin aşırı dindarlığına inat kaçtığım Tanrı'ya ya da adı neyse ona, çok yakın hissettim kendimi ve hiç yalnız değilmişim gibi. Herkesi her şeyi duyuyordum da cevap veremiyordum kimseye. Ağzımdan tek kelime çıksa içimden kaçıp gidecek gibi hissettim ve ses vermedim kimseye.

O duyguyu yaşamak için her gece indim deniz kenarına ama olmadı, tekrarı olmadı.

Selin'in el bilgisayarı, SIRLAR dosyası 1. gün. 

Selin hem bu kadar yakın hem bu kadar uzakmış bana. Sırları varmış benden gizlediği, belki de onu o kadar çekici yapan da buydu, ona hiçbir zaman gerçekten ulaşamıyor ve o gizemi hissediyor oluşumdu.

8. bölüm sonu
kurgu, hikaye
pehito
9. BÖLÜM BURADA