BEN senin için BUNU yaptım

Ailemden ancak bana bir ay ucu ucuna yetecek kadar para alıyordum. Arkadaşımla bir delilik yapıp üniversite şenliklerinde tezgah kurup, satış yapmak için, bütün paramızı incik boncuk, biraz kumaş boyası ve beyaz fanilalara harcadık. Artık bir simit alacak param bile yoktu. 

Ama içimde muhteşem bir heyecan, yeni şeyler üretecek ve insanların beğenisine sunacak olmanın sevinci vardı. Öğrenci evimize kapandık, yamalı kanepelerimizin bize batan tellerinin üzerine oturup, boncuklardan renk renk kolyeler, bileklikler yaptık. Duşa kabini olmayan, yerleri eski mermer, kabini kapısı olan banyomuza girip, fanilaları leğene bastık ve renk renk batikli tişörtler bize bakıyor bizde memnun gözlerle arkadaşımızla birbirimize. Ve yaptığımız her şeye aşık olduk o akşam.

Şenlikler de bir tezgah açtık. Hepsini aşkla sattık. Bir sözüm vardı kendime "ilk kazandığım parayla, evsiz çocuklara yardım edecektim" Ve ilk paramı kazanırken gözüme ilişen 4 çıplak ayağın sahiplerine baktım. Solmuş siyahın griye bile yaklaşamadığı kıyafetleri ve çıplak ayaklarıyla, mendil satan iki sokak çocuğu. 

Kazandığımız bütün parayı heybeme attım, ürkek adımlarla yanlarına yaklaştım. 

-Merhaba mendil alabilir miyim?

-Tabi abla..

-Ne kadar?

-1L

-Ablam bir şey diyeceğim ama yanlış anlamayın, ayaklarınız acımıyor mu? Niye ayakkabı giymiyorsunuz..

Güldü biri, biraz alay eder, biraz da ben onlarla alay ediyormuşum gibi..

-Varda mı giymiyoruz!!

Belli ki bu bir soru cümlesi değildi..

-Ablam............ ben size çorap alsam, param ayakkabıya yetmez bir çift terlik alsam.

Cevabı veren acı acı güldü, diğeri "olur abla" dedi.

Yakında ki yer altı çarşısına gittik birlikte. İkişer çorap, birer çift terlik aldım onlara. Arkadaşımı tezgahta yalnız bırakmıştım, hem çocuklara yardım etmenin hem de kendime verdiğim sözü yerine getirmiş olmanın rahatlığıyla geri döndüm. 

Satışlar aynı hızla devam ediyordu, para üstü gerekti. Elimi heybeye attım, günün bütün kazancı gitmişti. Geldiğim yolları koştum ama paradan eser yoktu.

İki hafta sonra, aynı sokak çocuklarını öğrenci evimizin sokağında gördüm. Üzerimde pijamalar indim yola. HEEEEEYY!! Diye seslendim. Döndüler arkalarına ve durdular. Yanlarına gidip;

-Ben size iyilikten başka ne yaptım, ayaklarınızda terlik yok diye terlik aldım. Neden paramı çaldınız!!!

Gözlerim ayaklarına takılmıştı, yine çıplaktı.

-Bizim de kardeşlerimizin ayakları çıplaktı, onlara verdik. İhtiyacı olduğunu gördüğümüz için ve sadece kendi vicdanımızı rahat ettirmek için verdik. Değil paramızı, canımızı alsalar BEN SENİN İÇİN BUNU YAPTIK DEMEZ İDİK..

O an anladım ki sadece kendin için yap, ne yapıyorsan sadece kendi vicdanın kendi isteğin için yap. Karşılık beklemeden, "o da sana iyilik yapsın" diye beklemeden yap..

Sevgilerimle

kurgu

pehito