AŞKIM BENİ BULDU

Ben Zeliş hani şu; beş kez erkek arkadışlarının telefonuna gelen mesajları görüp, aldatıldığını anlayan genç, güzel, çirkin şansından faydalanamayan, saçını yeni kızıla boyatan kız. Hikayemin başı da burada.

Kuaförüm Okoş'un da verdiği telkinle, Taksim'e gidecek cesareti buldum kendimde. Sonuçta televizyondan izliyorum. Su sıkıyorlar, gaz bombaları var, coplar var. Kendimi oraya atacak cesareti bulamamıştım bir türlü.

Nişantaşı'ndan yürüyerek gitmeyi tercih etmem de iyi oldu. Uzun zamandır babam ve iş arkadaşlarım dışında kimseyi göremiyordum. Şimdi coşkulu bir kalabalığın içindeyim. "Her yer Taksim, Her yer direniş" diye bağırıyorlar. Sesleri kalbime işliyor sanki.

Birden her notanın birbirine uyumla geçtiği, yumuşak motiflerle süslü muhteşem bir piyano sesi geliyor kulaklarıma. O kalabalık piyanonun büyüsüne kapılıp, sus pus oldu, adeta dilsizleşmiş gibi aniden. Piyanonun olduğu yere doğru hızlı adımlarla ilerledim.

Çarşı grubunun sloganları da yok. Bende ki gerçekten güzel şanssızlığı sanırım, el ele tutuşmuş direnişçi anneleri bütün alanı kaplamıştı. Hangisiyle göz göze gelsem, bana dünyanın en anaç gülümsemesini yapıp yol veriyorlar. Her birinin gözünde yedi yıl önce kanserden kaybettiğim annemin bana şefkatle bakışı var gibi.

Sonunda o tatlı melodilere ulaştım. Piyanist de bana göz kırpıp notalarıyla sevişmeye geri döndü. Ayağımdaki topuklu ayakkabılarımı bırakıp, doğaçlama bale yapmaya başladım. Birden belime dokundu biri ve beni havaya kaldırdı. Gözlerimi ona çevirdim, çocukluk aşkım Göker'di beni kucaklayan. Birlikte başlamıştık baleye ve bugün yine birlikte Taksim'de başladık.

Dansımız bittiğinde beni alnımdan öptü ve büyük bir alkış koptu. Sonra tekrar bağırdık, hep birlikte aşkla, sevgiyle, bir olarak HER YER TAKSİM, HER YER DİRENİŞ!! Bu gece birlik olsun, BARIŞ olsun, HUZUR olsun!!

pehito
hikaye