| mutlu çocuk |
Çocukluğumda Ben; masumiyet nedir gerçekten biliyordum...
Çocukluğumda Ben; büyüyünce anne olacağım diyordum, benim için en kutsal meslek annelikti...
Çocukluğumda Ben; ne çabuk kandırılırdım...
Çocukluğumda Ben; canım istediğinde ağlar canım istediğinde susardım...
Çocukluğumda Ben; ağlamaktan utanmazdım, zayıflık değildi ağlamak benim için...
Çocukluğumda Ben; hayatta canını yakacak en büyük şeyin bisikletten düşmek olduğunu sanırdım, bilemezdim ruhumun yaralarının kapanmayacağını...
Çocukluğumda Ben; ne çabuk affederdim insanları...
Çocukluğumda Ben; yaralarımın nerede sarılacağını bilirdim, güveni sonsuz hissettiğim annemin kucağında. Şimdi ise bunun cevabı muamma...
pehito
Çocukluğumda Ben; ne çabuk affederdim insanları,ya şimdi.sitenizi takibe aldım ,banada beklerim.
YanıtlaSilhttp://demodeyiz.blogspot.com/
Takibin için teşekkürler :))
SilHala çocuk gibiyim .
YanıtlaSilVe hep öyle kal... :)
SilÇocukluğumuz eski bakkallardaki sakız kavanozunun kokusu gibi hatıralarda artık... Hiç beklemediğimiz bir an'da sıradan bir esintiyle burnumuza gelen kokunun bize hatırlattığı kadar uzak...
YanıtlaSilNe yazık ki o kadar uzak, çocukken ben büyümek isterdim ne istediğimi bilmeden...
SilŞimdi ne istediğimi bilerek imkansızı, çocuk olmayı istiyorum...
Uzaklığını çok güzel tarif ermişsin, burnumuzda yorumunla kokusu kaldı...
:)
Çocukluklarla ilgili ne zaman birşey okusam bir tuhaf oluyorum , iç çekiyorum..
YanıtlaSil:\
Neden dersem haddimi aşarım, en güzel-en masum anılarımız orada kaldı...
SilSevgiler Safransarı
Çocukluğumda ben, uğur böceği toplardım otların arasından, sonra da saatlerce dil dökerdim uçsun diye......
YanıtlaSilEdacım bak yorumunla yine geçmişe döndüm, var benim de böyle bir anım, anneme kalp krizi geçirtecek cinsinden...
SilKöye gitmiştik ne kadar börtü böcek var bir kavanoza toplayıp, kavanozun içine doldurmuştum. Sonra da evimize getirip hoooop yatağın altına. Annem temizlik yaparken bulmuş şok olmuştu.
Sonrada doğaya ait bunlar deyip, onları evlerine bırakmıştım, doğaya :) ne safmışız, onları toplamamız senin böceğe uçması için dil dökmen ne güzelmiş Edam o zamanlar ne güzel...
Kedi yavrusunu kucağında sallayıp uyutmaya çalışan bi saflık Pehitom.Hatta biraz da sanatkarlık var çocuk ruhumuzda, çamurdan tencere tabak yapardık mesela,sonra aşçı olurduk biraz otlardan yemek pişirirdik onlarda.Ticeretten de anlardık biraz;iki kaldırım taşında yaptığımız masa sandalyelerle lokanta açmıştık da yemeklerimizi satardık defne yapraklarından para karşılığında :))))Sayende o güzel günlerin kokusunu çektik içimize... teşekkürler..
Silben teşekkür ederim.... :) bu güzel paylaşımın için Edam :)
Silçocuklar...o içten ağlamaları yok mu..beni bitiriyor..her şeyi ne kadar da masumca yaşarlar..
YanıtlaSilOnlar dışarıdaki dünyayı bilmiyor sevgili Elsa, bu yüzden her şeyleri gerçek... Yalanı çok sonra öğrenecekler...
SilSevgiler...
Ah ah ne güzel yazmışsın, Ne de masumduk değil mi ? Keşke herşey oyunlardaki gibi güzel olsa..
YanıtlaSilSevgiler
bu yazıya yazdığım aşağıdaki yorumumu, yanlışlıkla "Bazen en güzeli" isimli postuna göndermişim. Kendi yerinde olması isteğiyle tekrar gönderiyorum. Düzeltir ve özür dilerim. Yine de diğer sayfada incelikle yayınladığın ve da yanıtladığın için teşekkür ederim. Sevgiler.
YanıtlaSilHektor 21 Şubat 2013 15:31
"Çocukluğumuz dondurulmuş besin kaynağımızdır" der sevdiğim bir gerçeküstü düşünür ve yazarımız. Bu kavram pek yanlış değil. Bizi bugünlerde bile beslemeye devam ediyor. Bununla bağlantılı olarak, herşeyinizi kaybedebilirsiniz, herşeyden kaçabilirsiniz ama yaşanmış olan çocukluğunuzu her zaman yanınızda götürürsünüz. Romy Schneider öldüğünde elinde Almanca yazılı bir not vardı ve şu yazıyordu notta: "Çocukluğunu cebine koy ve kaç, çünkü yapabileceğin tek şey bu."
Sevgili Hektor yorum yaptığın için ben teşekkür ederim...:)
Silİşte o çocukluğumuz bizim bugün iyi ya da kötü insan olmamızı sağlayan... Tabi genlerimizi katmıyorum, onların etkisi de göz ardı edilemez..
Sevgiler...
Çocukluğunu anımsayınca iç geçirmeyecek olanımız var mıdır?
YanıtlaSilHepimiz aynı duyguları yaşıyoruz özünde..
Ah çocukluğum :(
Kısa bir süreliğine olsun dönebilmek için neler vermezdim....
Hangimiz vermezdik ki sevgili Zeugma, yaşarken değerini bilemediğimiz. Bizden daha büyükler "keşke çocuk olsam" dediğinde saf saf gözlerinin içine baktığımız çocukluğumuza...
Sil