BU BİR TERAPİ

kanepe

Selam doktor, yine ben. Yine kendime yetemedim, benim yine sana ihtiyacım var şimdi o beyaz kanepeye uzanacağım. Ve lütfen sen konuşma...

Doktor, bazenlere sıkışıyorum bazen. Öyle mutsuzum ki bunu hangi cümle tam anlamıyla ifade eder bilmiyorum, gitmek istiyorum. Öyle bir gitmek ki, gözlerimi kapatıp bu Dünya'ya veda etmek.


Ağlıyorum doktor, kim duyar sesimi belki herkes. "O" duymadıktan sonra neye yarar herkes, söyle doktor. Çok mutsuzum çoooook Buradan tüm negatif enerjimi yolluyorum, alın hepsi sizin olsun, olsun ki bana bir şey kalmasın doktor.

Ne olur, bir kere de ben yapabilsem, kafamı yastığa koymadan uyuyabilsem, şu hislerime veda edebilsem doktor. Bazen geçmişimi çok özlüyorum, burnumun direği sızlıyor, yaşlar gözümde en ateşli dansını yapıyor ama geçmiş geri gelmiyor doktor.

İlk kez dalga geçmiyorum hayatla, ilk kez ne diyorsam gerçek söylüyorum. ÖZLÜYORUM eski beni ışıl ışıl gözlerimi özlüyorum. Ağlıyorum, kimseye göstermeden ama avazım çıktığı kadar bağırarak ağlıyorum.... Kimsenin umurunda değil biliyorum. En çok da buna üzülüyorum...

Ben de küfür etmek istiyorum doktor, saydıra saydıra ama öyle muhteşemim ki ona bile izin yok hayatımda. Çok özledim o deli halimi, çooook.

Hiçbir şey umurumda olmasın istiyorum, bir an kontrolsüz olmak, bir an nefesimi sadece kendim için almak, her türlü sorumluluğumdan vazgeçmek istiyorum. İşte gerçek ben, sonsuz kalabalığın içinde, muhteşem kafesinde, onu sevenlerin içinde yapayalnız, işte gerçek BEN.

Nasıl bir maske taktığım, mutluluk oyununu başarıyla sahneleyen... Gerçek mutsuzluğunu gölgeleyen... Nasıl bir maske...Kimseye değil isyanım, kendime, kendi tercihlerime doktor... Kendimden başka kimseye değil isyanım...

Şimdi daha hafifim doktor, kanatlarım artık yerinde gibi. Tekrar bırakırlarsa diye, artık daha sağlam basıyorum yere...Teşekkür ederim doktor, beni yargılamadan dinlediğin için, anlattıklarıma saygı duyduğun için, tekrar teşekkür ederim doktor.
pehito